شعری از شهید سید مجتبی علمدار
اي كاش در دل ذره اي شور و نوا بود
احوال ما با حالت ني هم صدا بود
اي كاش شور جنگ در ما كم نمي شد
اين نامرادي شيوه مردم نمي شد
اي كاش رنگ شهر بازي ام نمي داد
در جبهه يا زهرا(س) مرا بر باد مي داد
امشب دل از ياد شهيدان تنگ دارم
حال و هواي لحظه هاي جنگ دارم
فرسنگها دورم ز وادي محبت
با يك دل خسته ز نيش سنگ تهمت
مسموم شد ساقي و پيمانه شكسته
از بخت بد، درب شهادت شده بسته
من ماندم و متن وصيت نامه پير جماران
من ماندم و شرمندگي از روي ياران
من ماندم و شيطان و نفس و جنگهايش
من ماندم و شهر و گناه و رنگهايش
از زرق و برق شهر خود نيرنگ خوردم
آن معنويتهاي جنگ را از ياد بردم
خود را به انواع گنه آلوده كردم
در راه ناحق كوششي بيهوده كردم
از دفتر دل نام الله پاك كردم
دل را به زير كوه عصيان خاك كردم
اكنون پشيمان آمدم با اين تمنا
يا رب نظر كن جرم و عصيانم ببخشا
مستند کامل. شهید سید مجتبی علمدار .